ZALETY I OGRANICZENIA STEREOLITOGRAFII
W związku z tym, że w stereolitografii używa się płynnego materiału, kiedy jest on utwardzany, brakuje mu oparcia. Dlatego konieczne jest wykonanie specjalnych podpór, które później trzeba usunąć. Ponadto, by wzmocnić gotową konstrukcję, konieczne bywa jej dodatkowe utwardzenie przez naświetlenie promieniowaniem ultrafioletowym.
Do wad tej metody zalicza się zatem złożoność oraz czasochłonność obróbki wykończeniowej. Ze względu na materiały oraz środki używane w procesie drukowania i obróbki wykończeniowej pod względem wymagań oraz stopnia skomplikowania organizacji stanowiska drukowania metoda SLA znacznie przewyższa FDM. To wpływa na koszt jej realizacji.
Jej minusem jest również ograniczenie w zakresie materiałów tylko do żywic fotoutwardzalnych. Poza tym właściwości mechaniczne obiektów wykonanych z tych materiałów wraz z upływem czasu pogarszają się.
Wśród zalet stereolitografii wymienia się z kolei: precyzję wykonania, dzięki czemu technika ta nadaje się do produkcji obiektów z drobnymi szczegółami, gładkość powierzchni, co skłania do korzystania z niej w produkcji na przykład biżuterii, implantów medycznych i form do odlewów, stosunkowo dużą szybkość drukowania i możliwość wykonania przedmiotów o dużych rozmiarach oraz wadze. W tabeli przedstawiamy podsumowanie porównania dwóch wyżej opisanych technik druku 3D.
